Programowanie w Shellu (index)
Stworzyć plik minimum.sh postaci:
#!/bin/bash
#
# minimum.sh
#
# Minimum ciagu liczb calkowitych.
minimum() {
# Sprawdzenie, czy podane sa argumenty funkcji.
if [ $# -eq 0 ] ; then
echo "Syntax: minimum LICZBA1 [LICZBA2 ...]" >& 2
return 1
fi
local MIN=$1
shift
while [ "$1" ]
do
if [ $1 -lt ${MIN} ] ; then
MIN=$1
fi
shift
done
echo ${MIN}
return 0
}
# Sprawdzenie minimum
LICZBY="11 22 33 44 55"
echo -n "Minimum( ${LICZBY} )= "
minimum ${LICZBY}
exit 0
Uruchomić skrypt poleceniem: ./minimum.sh
Poprawić skrypt, aby prosił użytkownika o podanie ciągu liczb.
Stworzyć plik maksimum.sh postaci:
#!/bin/bash
#
# maksimum.sh
#
# Maksimum ciagu liczb calkowitych.
maksimum() {
# Sprawdzenie, czy podane sa argumenty funkcji.
if [ $# -eq 0 ] ; then
echo "Syntax: maksimum LICZBA1 [LICZBA2 ...]" >& 2
return 1
fi
local MAX=$1
shift
while [ "$1" ]
do
if [ $1 -gt ${MAX} ] ; then
MAX=$1
fi
shift
done
echo ${MAX}
return 0
}
# Sprawdzenie maksimum
LICZBY="11 22 33 44 55"
echo -n "Maksimum( ${LICZBY} )= "
maksimum ${LICZBY}
exit 0
Uruchomić skrypt poleceniem: ./maksimum.sh
Poprawić skrypt, aby prosił użytkownika o podanie ciągu liczb.
Stworzyć plik suma3.sh postaci:
#!/bin/bash
#
# suma3.sh
#
# Dodawanie liczb naturalnych od $1 do $2 na rozne sposoby.
# Sumowanie w petli while.
# Wynik wyprowadzany przez echo na stdout (zalecane).
suma3a() {
# Sprawdzenie, czy podane sa dwa argumenty
if [ $# -ne 2 ] ; then
echo "Syntax: suma3a LICZBA1 LICZBA2" >& 2
return 1
fi
local TOTAL=0
local START=$1
while [ ${START} -le $2 ]
do
let "TOTAL=TOTAL+START" "START=START+1"
done
echo ${TOTAL}
return 0
}
# Sumowanie w petli while.
# Wynik to kod powrotu, ktory moze byc odebrany przez $?.
# Nie nalezy przekraczac 255.
suma3b() {
# Sprawdzenie, czy podane sa dwa argumenty
if [ $# -ne 2 ] ; then
echo "Syntax: suma3b LICZBA1 LICZBA2" >& 2
return 1
fi
local TOTAL=0
local START=$1
while [ ${START} -le $2 ]
do
let "TOTAL=TOTAL+START" "START=START+1"
done
return ${TOTAL}
}
# Sprawdzanie sumowania liczb roznymi metodami.
START=1
KONIEC=10
echo -n "Suma liczb od ${START} do ${KONIEC} (while, echo): "
suma3a ${START} ${KONIEC}
echo -n "Suma liczb od ${START} do ${KONIEC} (while, return): "
suma3b ${START} ${KONIEC}
echo $?
exit 0
Uruchomić skrypt poleceniem: ./suma3.sh
Poprawić skrypt, aby prosił użytkownika o podanie wartości zmiennych START i KONIEC.
Stworzyć plik ocena.sh postaci:
#!/bin/bash
#
# ocena.sh
#
# Zastosowanie funkcji w skryptach.
# Zastosowanie polecenia case.
# Definicja funkcji zwracajacej slowny opis oceny.
ocena() {
case $1 in
1|1.0) echo "niedostateczny" ;;
2|2.0) echo "dopuszczajacy" ;;
3|3.0) echo "dostateczny" ;;
4|4.0) echo "dobry" ;;
5|5.0) echo "bardzo dobry" ;;
6|6.0) echo "celujacy" ;;
1.5|2.5|3.5|4.5|5.5) echo "Error: Podaj pelne oceny" ; exit 1 ;;
*) echo "Error: Bledna ocena" ; exit 1 ;;
esac
return 0
}
# Przykladowe zastosowanie funkcji.
echo -n "Podaj ocene w postaci liczby: "
read OCENA
echo -n "Ocena ${OCENA} oznacza "
ocena ${OCENA}
exit 0
Uruchomić skrypt poleceniem: ./ocena.sh
Poprawić skrypt nwd.sh tak, aby obliczanie największego wspólnego dzielnika dwóch liczb wg algorytmu Euklidesa odbywało się w funkcji nwd(). Po uruchomieniu skrypt powinien prosić użytkownika o podanie dwóch liczb naturalnych.
Funkcja to grupa poleceń, której jest przydzielona nazwa służąca do wywoływania tej właśnie grupy. Przy definicji funkcji ważne są odstępy obok klamer. Słowo kluczowe function jest w bash opcjonalne, a w sh go nie ma.
function nazwa() { cmd1 ; cmd2 ; }
nazwa() { cmd1 ; cmd2 ; }
Jeżeli mamy własne funkcje zapisane w pliku mojefunkcje, to jego wczytanie i wywołanie w bieżącym shellu dla skryptu ma postać (plik mojefunkcje musi być w katalogu bieżącym skryptu; poleceniem jest tu kropka):
. mojefunkcje
W shellu sh zmienna i funkcja nie mogą mieć tej samej nazwy, natomiast w bash mogą.
Funkcje są wykonywane w bieżącym shellu, a nie w nowym shellu. exit w definicji funkcji kończy działanie funkcji i skryptu, który ją wywołał. return w definicji funkcji wychodzi tylko z funkcji. W funkcji $1, $2,... oznaczają argumenty funkcji, a nie skryptu.
Można tworzyć funkcje rekurencyjne. Lepiej unikać w funkcjach rekurencyjnych przekazywania pewnych parametrów przez return.
Określenie zmiennej lokalnej w funkcji:
local ZMIENNA local ZMIENNA="napis"
$ set (wypisze zmienne i funkcje) $ unset nazwa (usuwanie zmiennej lub funkcji) $ export nazwa (eksportowanie zmiennej lub funkcji)
$ set (wypisze tylko zmienne) $ declare -f (wypisze funkcje) $ typeset -f (jak wyżej) $ unset nazwa (usuwanie zmiennej) $ unset -f nazwa (usuwanie funkcji) $ export nazwa (eksportowanie zmiennej) $ export -f nazwa (eksportowanie funkcji)