OBOWIĄZKOWE DO PRZESŁANIA: Zrzut ekranu pokazujący sesję interaktywną Pythona i jego wersję, oraz wybrany edytor tekstu z kodem skryptu z zadania 1.5.
Zapoznać się z zawartością strony domowej języka Python. Odnaleźć dokumentację kolejnych wydań Pythona, pakiety instalacyjne Pythona dla Linuksa i Windows.
Odnaleźć Python Enhancement Proposals (PEPs).
Przeczytać esej Why Python? (Eric S. Raymond).
Na stronie Linuksa Debian znaleźć listę pakietów związanych z językiem Python (dystrybucja stabilna).
https://packages.debian.org/stable/python/
Pakiet python jest zależny od domyślnej wersji Pythona w Debianie (Debian 10 - Py2.7, Debian 11 - Py3.9, Debian 12 - Py3.11).
Sprawdzić wersję Pythona zainstalowaną we własnym systemie operacyjnym. W razie potrzeby zainstalować najnowszą wersję Pythona.
Wykorzystać interpreter Pythona jako podręczny kalkulator. Zwrócić uwagę na zmianę postaci znaku zachęty przy poleceniach wielowierszowych.
$ python # uruchamiamy Pythona interaktywnie
>>> 23 + 34 # komentarz jest ignorowany
57
>>> _ + 12 # znak _ (podkreślenie) to ostatni wynik
69 # (należy tą zmienną traktować jako read-only)
>>> a = 2 ; b = 5 # średnik separuje dwa polecenia
# Znak równości (=) przypisuje wartość do zmiennej.
# Wynik podstawienia nie jest wypisywany.
>>> a * b
10
>>> 1 + 2 + \ # w razie potrzeby można wiersz złamać
... 4 - 3 # i kontynuować w następnej (użyty backslash)
4
>>> (10 + 12 + # otwarty nawias "(" lub "[" lub "{" pozwala
... 13) # również kontynuować w następnym wierszu
35
>>> quit() # koniec pracy z Pythonem interaktywnie
$
Korzystanie ze znaku backslash (\) do łamania wiersza jest odradzane, ponieważ łatwo go przeoczyć czytając kod, co może spowodować jego złe rozumienie.
Zwyczajowo każde polecenie umieszczamy w osobnym wierszu.
W sesji interaktywnej nie ma potrzeby stosowania wyrażenia print [funkcji print() w Pythonie 3], ponieważ wyniki wyrażeń są automatycznie wyświetlane przez interpreter.
Należy zwracać uwagę na zmianę znaku zachęty w instrukcjach złożonych. W interfejsie IDLE kolejne wiersze instrukcji złożonych są automatycznie wcinane.
Instrukcje złożone w sesji interaktywnej kończy się pustym wierszem.
Zapoznać się z funkcjami matematycznymi Pythona.
$ python # uruchamiamy Pythona interaktywnie >>> import math # wczytanie modułu matematycznego >>> help(math) # wyjście z pomocy przez [q] >>> help(math.sin) >>> math.pi 3.1415926535897931 >>> math.sqrt(2) / 2.0 0.70710678118654757 >>> [Ctrl]+[d] # lub quit() $
Sprawdzić różne systemy pomocy.
W katalogu python utworzyć plik hello.py postaci:
#!/usr/bin/env python
# coding=utf-8
#
# hello.py
#
# Pierwszy program w Pythonie.
# W pierwszym wierszu mamy ścieżkę dostępu do interpretera.
# W drugim wierszu informacja o kodowaniu znaków w pliku.
# W Pythonie 3 domyślnie ustawione jest kodowanie UTF-8.
# Dzięki temu można w pliku stosować polskie znaki w napisach.
# Po znaku '#' mamy komentarz do końca wiersza.
print("Hello, world!") # działa dla Pythona 2 i Pythona 3
# Ustawienie kodowania UTF-8. # -*- coding: utf-8 -*- # styl edytora Emacs # coding: utf-8 # to wystarczy # coding=utf-8 # to wystarczy # Ustawienie kodowania ISO dla języka polskiego. # -*- coding: iso-8859-2 -*-
# Ustawienie ścieżki do Pythona w środowisku wirtualnym i nie tylko. #!/usr/bin/python # NIE UWZGLĘDNIA ŚRODOWISKA! #!/usr/bin/env python #!/usr/bin/env python2 #!/usr/bin/env python3
Pierwsze dwa znaki skryptu (#!) nazywane są często hash bang.
Uruchomić skrypt kilkoma sposobami.
$ python hello.py Hello, world! $ chmod a+x hello.py # nadanie prawa do wykonywania $ ./hello.py Hello, world!
Sprawdzić pracę różnych edytorów tekstu z podświetlaniem składni: mcedit (związany z Midnight Commander), nano, gedit (GNOME), kate (KDE).
Sprawdzić możliwości dużych IDE: PyCharm, Visual Studio Code, Eclipse.