W Linuksie możemy spotkać trzy różne systemy do zarządzania
pakietami Pythona:
(1) apt (Debian) or rpm (Red Hat)
[instalacja globalna, wymagane uprawnienia administratora (root)],
(2) pip [tylko dla danego użytkownika,
najlepiej używać w środowisku wirtualnym],
(3) conda (Anaconda) [tylko dla danego użytkownika].
W Linuksie Python jest zwykle standardowo instalowany globalnie przy instalacji systemu operacyjnego (pakiet python) i jest dostępny dla każdego użytkownika. Dodawanie nowych pakietów wymaga uprawnień administratora. Jednak warto sprawdzić, czy nie należy doinstalować dodatkowych pakietów rozszerzających funkcjonalność języka. W systemie pakietów apt/rpm znajdują się pakiety z biblioteki standardowej i inne, bez specjalnego rozróżnienia.
W Linuksie Debian interpreter domyślnej wersji Pythona znajduje się w pliku /usr/bin/python. Debian 10 Buster zawiera Pythona 2.7.16 (python, python2, python2.7) i Pythona 3.7.3 (python3, python3.7).
REPL (ang. read-eval-print loop) jest to proste, interaktywne środowisko programowania, które jest dostępne dla wielu skryptowych języków programowania (Lisp, Ruby). Dzięki REPL użytkownik może wprowadzać polecenia, które zostaną wykonane, a ich wynik będzie wypisany na ekran. Tak działa wiersz polecenia powłoki bash, tryb interaktywny Pythona, itp.
Interpreter Pythona pracuje podobnie do powłoki systemu Unix. Zwykle umieszczamy jedno polecenie w wierszu, a znak końca wiersza powoduje rozpoczęcie przetwarzania polecenia. Komentarze w Pythonie rozpoczynają się od znaku hash (#) i rozciągają się do końca wiersza. Sesję interaktywną kończymy przez wywołanie funkcji quit() lub przez kombinację klawiszy [Ctrl]+[d] (wygenerowanie z klawiatury znaku końca pliku).
$ python # uruchomienie interpretera z powłoki Python 2.6.6 ... # i wejście do trybu interaktywnego >>> 1 + 2 3 >>> 1/0 Traceback (most recent call last): File "<stdin>", line 1, in <module> ZeroDivisionError: integer division or modulo by zero # Pojawienie się błędu powoduje wywołanie wyjątku, # komunikat o błędzie i powrót do znaku zachęty. >>> [Ctrl]+[d] # Wygenerowanie znaku EOF, koniec pracy z interpreterem. # Można użyć funkcji quit(), tylko w trybie interaktywnym. $ # wracamy do powłoki
$ python -c "print(1 + 2)" # polecenia umieszczamy w cudzysłowiu 3 # wynik $ # wracamy do powłoki
$ python skrypt.py # wywołanie skryptu z powłoki 3 $ python -i skrypt.py # przetworzenie skryptu i przejście 3 # do trybu interaktywnego >>>
$ python < skrypt.py # dołączenie skryptu na stdin, 3 # tu nie działają raw_input(), input() $ python < skrypt.py > wyniki.txt # przekierowanie wejścia i wyjścia $
Do pracy interaktywnej można przygotować polecenia startowe Pythona w osobnym pliku (np. w .pythonrc.py) i umieścić ścieżkę do niego w zmiennej powłoki PYTHONSTARTUP. Plik jest przetwarzany tylko przy pracy interaktywnej.
Dodanie katalogu z modułami Pythona do zmiennej PYTHONPATH.
# W Debianie wstawiamy dopisek do pliku ~/.bashrc (na początku).
# Jeżeli łańcuch nie jest zerowy, to dopisuję.
if [ -n "${PYTHONPATH}" ] ; then
export PYTHONPATH="${PYTHONPATH}:$HOME/my_python_modules"
else
export PYTHONPATH="$HOME/my_python_modules"
fi
export PYTHONPATH
Program IDLE (An Integrated DeveLopment Environment for Python) jest zawarty w pakiecie Debiana idle, który zwykle trzeba dodatkowo zainstalować. IDLE bazuje na Tkinter, interfejsie do Tk (widget set). IDLE jest wieloplatformowe, działa na wszystkich platformach, na których jest zainstalowane Tk.
Dostęp do programu w Linuksie Debian: Programy | Programowanie | IDLE.
Zaawansowane możliwości IDLE: kolorowanie składni Pythona, debuger (w menu Debug), przeglądarka obiektów (w menu File).